محافظ ساعد با بند ORP-FP
محافظ ساعد با بند
مدل: ORP-FP-00
عملکرد
1. محافظ عصب اولنار بازویی
2. محافظت برشی برای عصب اولنار و ساعد کامل فراهم می کند.بند قلاب و حلقه ثبات و محافظت را فراهم می کند.در حالت خوابیده به پشت و پهلو استفاده می شود.
بعد، ابعاد، اندازه
47 × 34 × 0.7 سانتی متر
وزن
1.06 کیلوگرم
پارامترهای محصول
نام محصول: پوزیشنر
جنس: ژل PU
تعریف: وسیله ای پزشکی است که در اتاق عمل برای محافظت از بیمار در برابر زخم های فشاری حین جراحی استفاده می شود.
مدل: پوزیشنرهای مختلفی برای موقعیت های جراحی مختلف استفاده می شود
رنگ: زرد، آبی، سبز.رنگ ها و اندازه های دیگر را می توان سفارشی کرد
ویژگی های محصول: ژل نوعی ماده مولکولی بالا است، با نرمی خوب، پشتیبانی، جذب ضربه و مقاومت در برابر فشار، سازگاری خوب با بافت های انسانی، انتقال اشعه ایکس، عایق، غیر رسانا، آسان برای تمیز کردن، ضد عفونی راحت، و رشد باکتری را پشتیبانی نمی کند.
عملکرد: از زخم فشاری ناشی از زمان طولانی عمل اجتناب کنید
مشخصات محصول
1. عایق غیر رسانا، آسان برای تمیز کردن و ضد عفونی است.از رشد باکتری ها حمایت نمی کند و مقاومت خوبی در برابر حرارت دارد.دمای مقاومت از -10 ℃ تا +50 ℃ متغیر است
2. تثبیت موقعیت بدن خوب، راحت و پایدار را برای بیماران فراهم می کند.نوردهی میدان جراحی را به حداکثر می‌رساند، زمان عمل را کاهش می‌دهد، پراکندگی فشار را به حداکثر می‌رساند و وقوع زخم فشاری و آسیب عصبی را کاهش می‌دهد.
هشدارها
1. محصول را نشویید.اگر سطح کثیف است، سطح را با یک حوله مرطوب پاک کنید.همچنین برای تاثیر بهتر می توان آن را با اسپری تمیز کننده خنثی تمیز کرد.
2. لطفا پس از استفاده از محصول، سطح پوزیشنرها را به موقع تمیز کنید تا کثیفی، عرق، ادرار و غیره پاک شود. پارچه را می توان پس از خشک شدن در جای خنک در جای خشک نگهداری کرد.پس از نگهداری، اجسام سنگین را روی محصول قرار ندهید.
آسیب عصب اولنار
آسیب‌های عصب اولنار بسیار شایع است و می‌تواند در نقاط مختلفی در طول مسیر آن از طریق اندام فوقانی رخ دهد.محل های متداول آسیب یا فشرده سازی شامل خلفی اپی کندیل داخلی، تونل کوبیتال و کانال Guyon است.آسیب به عصب اولنار با پارستزی (گزگز)، بی حسی و بسته به شدت ممکن است منجر به اختلال قابل توجهی در عملکرد حرکتی و حسی دست شود.
تظاهر مشخصه آسیب عصب اولنار "دست پنجه" است.افراد مبتلا به این ناهنجاری دارای کشش بیش از حد مفاصل متاکارپوفالانژیال (به دلیل عدم عصب دهی به دو ناحیه کمری داخلی و عمل غیرمقابل اکستانسورهای این مفصل) و خم شدن مفاصل بین فالانژیال انگشتان 4 و 5 (به دلیل عمل بدون مخالف) هستند. خم کننده انگشتان جلو).با این حال، شدت این تغییر شکل به محل آسیب بستگی دارد.صدمات بالاتر (پرگزیمال)، مانند آرنج، ممکن است قسمت اولنار فلکسور انگشتی پروپاندوس را عصب کشی کند، به طوری که ظاهر خمیده ممکن است مشخص نباشد.
از دست دادن حس به دنبال آسیب عصب اولنار نیز به محل آسیب بستگی دارد.این معمولاً با ارزیابی عملکرد شاخه پوستی پشتی که در قسمت انتهایی ساعد ایجاد می‌شود و قسمت داخلی پشت دست را تأمین می‌کند، تعیین می‌شود.
معمولاً هر چه آسیب عصبی نزدیکتر باشد، بدتر است.وقتی عصب اولنار را در نظر بگیریم برعکس است.این به این دلیل است که فلکسور انگشتان پروپاندوس (در ساعد) که انگشتان را خم می کند تا حدی توسط عصب عصب دهی می شود.یک آسیب پروگزیمال عصب را به عضلات ساعد و عضلات دست از بین می برد.از سوی دیگر، آسیب دیستال، فقط عضلات دست را عصب کشی می کند.از این رو خم کننده های انگشت که هنوز کار می کنند، ظاهر پنجه ای مشخصی را در انگشت حلقه و انگشتان کوچک به بیمار می دهند.با آسیب پروگزیمال منجر به باز شدن کف دست، ظرفیت بیشتری برای عملکرد دست وجود دارد.این پدیده پارادوکس اولنار نامیده می شود.
فشرده سازی عصب اولنار پروگزیمال اغلب زمانی اتفاق می افتد که فرد آرنج خود را برای مدت طولانی روی میز یا روی پنجره (برای رانندگان مسافت طولانی) قرار می دهد.همچنین می تواند به عنوان یک آسیب ورزشی، به ویژه در ورزشکاران پرتاب مانند پرتاب بیسبال، کریکت کاران، و پرتاب کننده های نیزه رخ دهد.حرکت سریع مفصل آرنج از خم شدن به کشش شلاق مانند می تواند منجر به فشرده شدن عصب شود.
